🌄 उदयपूर डायरी – भाग ५ : सकाळची थंडी, राजेशाही पॅलेस आणि संध्याकाळचा राजस्थान थाट!

 

सकाळ झाली. उदयपूरमध्ये हलकीशी गारवा पसरलेला,
जणू शहर म्हणत होतं — “ आधी फ्रेश व्हा, मग मी तुम्हाला दाखवते माझी जादू!” ❄️

७.०० वाजता मी उठलो.
हॉटेलमध्ये जिम होतं —
आणि सुट्टीच्या दिवशी व्यायाम करण्याची इच्छा अशी असते की
जणू आपण आयुष्यभर फिटनेस गुरुच होतो! 😂
वीस मिनिटं ट्रेडमिल, आणि दोन मिनिटं आरशात “self-motivation” करून मी परत रूममध्ये आलो.

नंतर नाश्त्याला गेलो.
बुफेत इतके पदार्थ की मला वाटलं —
“हे हॉटेल चालवत कोण? शेफ की युनेस्को?” 🤣
शेफ इतक्या प्रेमाने आग्रह करत होता की मी चाटच पडलो.
एका घासात डोसा, दुसऱ्यात पोहे, तिसऱ्यात केक…
मी म्हणालो, “बस!”
तो म्हणाला, “सर, अजून थोडं घ्या ना…”

नाश्ता करून आम्ही ११.०० वाजता बाहेर पडलो.
किशनजी टेहळणी करत वाट पाहतच उभे.
त्यांच्या बोलण्यात बिहारी sweetness + राजस्थानी depth + गुजराती गोडवा —
जणू कोणी मगई पानात तीन भाषा मिक्स केल्या! 😄

गप्पा मारत आम्ही ११.४५ ला सिटी पॅलेसला पोहोचलो.
तिकिटं घेतली.
आणि मग बोटिंगसाठी निघालो.

लेकचा व्ह्यू पाहताच मी थक्क —
पाणी इतकं स्वच्छ की वाटलं आपण ग्रीसमध्ये आलो की काय!
सभोवती टापटीप लोकं, शांत बोट्स, आणि मध्यभागी जगमंदिरचे दर्शन…
कॅमेरा ओव्हरटाईमवर काम करू लागला!

जगमंदिर बेटावर पोहोचलो.
फोटो, सेल्फी, व्हिडिओ…
आणि मनात एकच विचार —
“अरे वा! आजच्या फोटो पाहून इन्स्टाग्राम सर्व्हर गोंधळणार!” 😄

परत आलो आणि सिटी पॅलेसची सफर सुरू केली.
सूर्य माथ्यावर, पण पॅलेसचा थाट तितकाच थंडगार!

भूलभुलैयासारख्या त्या पॅलेसमध्ये आम्ही तीन तास फिरलो.
कुठून आलो, कुठे गेलो, समजतच नव्हतं!
जणू भूलभुलैया चित्रपटाच्याच सेटवर फिरतोय असं वाटत होतं.

३.३० वाजता आम्ही बाहेर आलो.
पायांनी संपाच जाहीर केला होता.
मग आइसक्रीमचा थंडगार उपाय! 🍦

जाता जाता मी विचारलं —
“इथे लग्नं होतात का?”
स्टाफ म्हणाला —
“हो सर, फक्त एक रात्र… एक कोटी!”
आकडा ऐकून मी म्हणालो —
“ठीक आहे, आपण आइसक्रीमवरच समाधान मानू.” 😆

---

🍲 राजस्थानी मेजवानी आणि दाल-बाटीची दंगल!

तिथून आम्ही एका राजस्थानी हॉटेलमध्ये गेलो.
अंदरमध्ये लाइटिंग, रंगीबेरंगी भिंती, लोकसंगीत… सगळंच royal!

दाल-बाटी, चूरमा, कढी, गट्टे की सब्जी —
हे थाळी नव्हती, हा तर महाराजांचा दानशूरपणा!

दाल-बाटी इतकी मस्त होती की
पहिला घास घेताच मला वाटलं —
“ही बाटी कुणीतरी गोड मनानेच भाजलेली आहे.” 😋

फोटोसेशनही जोरात झालं —
बाटीचे फोटो, ताटाचे फोटो, शेफचे फोटो.
जणू आम्ही Food Influencers झालो होतो!

5.50 PM ला आम्ही बाहेर पडलो.
किशनजींना फोन केला —
ते आधीच तयार.
बहुतेक स्वतःच्या बायकोपेक्षा आमचीच जास्त वाट पाहत होते! 😄

---

🎶 राजस्थानी फोक शो – संस्कृतीचे जिवंत विद्यापीठ!

किशनजींनी आम्हाला एका फोक शोला नेलं.
ढोलक, चिमटा, रावणहट्टा…
नर्तकांच्या घागऱ्यांची फिरकी —
असं वाटत होतं राजस्थान स्वतः नाचत आहे.

एका कलाकारिणीने असा नाच केला की मी विचारलं —
“या बाईंच्या पायांत काही खास बटण लावलेलं आहे का?” 😂

त्या एक तासात मला एक गोष्ट पक्की कळली —

राजस्थानने आपली कला, संस्कृती आणि परंपरा हृदयाशी जपली आहे.
आणि त्यावर संपूर्ण पर्यटन उद्योग उभा आहे!

मनात अचानक महाराष्ट्राची आठवण आली —
निसर्ग, किल्ले, घाट, कोकण… देवाने एवढं दिलंय.
सगळं जपलं तर आपल्या राज्यातही पर्यटन फुलून येईल.

फोक शो संपला तेव्हा रात्रीचे ९.०० झाले होते.
हवा थंड, आणि दिवसभराच्या आनंदाचा गोड थकवा.

किशनजींनी आम्हाला हॉटेलला सोडलं.
“सवेरे 9:30 को आऊंगा जी…”
असं म्हणून ते कर्टन्स सारखे हॉटेलसमोरून गायब झाले.

हॉटेलवर पोहोचलो.
शरीर थकलं होतं, पण मन उजळलेलं.
आखिरी विचार —

“उदयपूरचा हा दुसरा दिवस… रॉयल, रंगीत, आणि जबरदस्त!”

आणि तेवढ्यात मी झोपलो…
डोळ्यांसमोर पॅलेस, तलाव, फोक डान्स आणि दाल-बाटी फिरतच होती. 😄